maðurinn..

Mikið er ég komin með leið á að vera alltaf að tala um sjálfan mig í karlkyni, lesa greinar um kvk í karlkyni og hlusta á mig og aðrar kvk alltaf tala um okkur í karlkyni.

Pirrings orðið þessa dagana er nemandinn, ég fæ grænar af því að tala um þá nemendur, þeir og svo framvegis. ég veit að það er málfræðilega rétt en þetta gerir að verkum að allavegana ég hugsa aðallega um kk þrátt fyrir að verið sé að tala um bæði kynin. Eins orðið hjúkrunarfræðingar sem upp til hópa eru kvenkyns mér finnst hjákátlegt að tala síðan um þá og "þeir eru orðnir langþreyttir á ástandinu.." og bla, bla, bla.

já ég veit að konur eru líka menn en menn eru líka konur