Planið í dag er að lokka gullkálfinn af Rauðalæknum niður í bæ til að kíkja í kaffi hjá mér og jafnvel fá smá aðstoð við að setja upp netið. Kræst hvað það er pirrandi að hafa ekki netið heima hjá mér en enn leiðinlegra er að fá ekki blöðin heim til mín. ég hafði ekki gert mér grein fyrir hvað nauðsynlegt er að byrja daginn á lestri blaðanna.

En hvað varð um alla góðu læknana sem voru alltaf á læknavaktinni, þar sem ég er ekki með heimilislækni hér í bænum neyðist ég alltaf til að fara þangað. Hingað til hef ég verið nokkuð sátt, alltaf fengið þokkalega þjónustu en henni fer eitthvað dalandi. Ég hefði alveg eins látið einhvern kunningja kíkja á hálsinn á mér í gær
Ég: ér er búin að vera eitthvað slöpp og svo er ég byrjuð að vera dofin í tungunni
Læknir: já það er ekki eðlilegt
Ég: já ég veit þess vegna kom ég hingað
Læknir: já það er ekki eðlilegt
Ég: já ég veit
Læknir: það tengist samt ekki því að þú sért veik en þetta er mjög óeðlilegt
Ég: já en veistu eitthvað af hverju þetta gæti stafað
Læknir: já ég geri ekkert í þessu í kvöld en þetta er ekki vanalegt að tungan dofni
Ég: já...
Læknir: grípur fram í mér já var það eitthvað fleira, þetta er ekki eðlilegt en kvefið og hálsbólgan mun ganga yfir.