Munurinn á námi á háskólastigi og grunnskóla- og framhaldsskólastigi

Felst í meðferð námsbóka.

Í grunnskóla er hamrað á að fara vel með bækurnar. Ekki er leyfilegt undir nokkrum kringumstæðum að láta svo mikið sem eitt pennastrik í bækurnar. Í 10 ár eru skilaboðin skýr bannað að krota í bækur.

Þegar framhaldsskólinn tekur við eru skilaboðin ekki jafn skýr. Þú átt skólabækurnar þínar sjálf/sjálfur og þ.a.l. er þér frjálst að gera það sem þér sýnist við þær. Það er nú samt æskilegra að vera ekki að krota, undirstrika eða skrifa mikið í bækurnar. Því þegar skiptibókamarkaðurinn rennur upp eru krotuðu bækurnar ekki vinsælar og erfitt er að pranga þeim inn á nemendur.

Eftir að hafa hlytt á boðskapinn "Bannað að krota í bækur" í nær 14 ár set ég ekki svo mikið sem eitt pennastrik í bækur og fer vel með þær.

En þegar nám á háskólastigi er hafið þá kveður við nýjan tón. Nú er tómt rugl að lesa bækur án þess að útkrota þær allar. Það á að yfirstrika, undirstrika, skrifa glósur við textann og ég veit ekki hvað meira.

Nú er predikað lestur án þess að krota í bækur er nær tilgangslaus.

Eftir að hafa hlustað í nær 14 ár á boðskapinn "bannað að skrifa í bækur"
Eftir að hafa farið eftir "bannað að krota í bækur" í 14 ár.
Eftir að hafa trúað í 14 ár að það sé stranglega bannað að krota í bækur.