Odda hátíðin

Mikið verð ég nú fegin þegar þetta ritgerðardrasl klárast...gengur reyndar mjög vel að skrifa en í stað þess að örvænta að ég nái ekki að klára ritgerðin snýst örvænting nú um að ritgerðin sé ekki nógu góð, að hún nái ekki að verða það meistarastykki sem henni var ætlað að verða. Mikið hlýtur nú að vera spennandi að lesa hvernig ritgerðarskrifin ganga hjá mér, ég er bara eitthvað svo niðursokkin í ritgerðarskrifin þessa dagana að mér er lífsins ómögulegt að tala um eitthvað annað eða blogga.

Jósefína Tómasína (eins og ég og Tommi nefnum hana) Sunnudóttir leit dagsins ljós um helgina, ég og Auður skunduðum upp á fæðingardeild til að kíkja á litla krílið áðan og hún er dásamleg í einu orði sagt og eggjastokkarnir fóru að klingja hjá Auði en mínar hugsanir snúast bara um tilvonandi drykkjuskap og engin breyting varð þar á þrátt fyrir að hún hafi verið ægilega sæt. Því trallala mér til mikillar gleði styttist nú óðum í að inntöku áfengra drykkja verði hafin. Hætt á sterunum, svefntöflunum, bólgueyðandi töflum og næstum hætt að þurfa að taka verkjatöflur, eftir stendur ekki nema tvö lyf.... það er því fátt sem stendur í vegi þess að hægt sé að byrja aftur að þjóra ölið en ég er ekki nema búin að vera án áfengra drykkja í tvö ár og þrjá mánuði og óhætt er að segja að ég hlakka pínulítið til. Reyndar hlakka ég svo mikið til að ég hálfpartin hræðist það.

jólin er svo víst á næsta leyti sem þýðir að einu sinni enn er komin tími á að pakka niður draslinu sínu og flytja, verð að viðurkenna að ég er orðin rosa þreytt á þessum sífelldu flutningum sem betur fer á ég mjög lítið af dóti.